adj.

sprightly, lively, vigilant;

s.

angel.

adj.

νήφων sobrius, et vigilans, insomnis Ամենեւին Արթուն. լուրջ եւ զգաստ. միանգամայն ըստ հյ. զուարթ, կայտառ, առոյգ եւ ժիր. արթուն. զարթուն, խելքը գլուխը, աչքաբաց.

Լերո՛ւք զուարթունք յաղօթս։ Արթունք եւ զուարթունք եղիցուք. (՟Ա. Պետ. ՟Դ. 7։ ՟Ա. Թես. ՟Ե. 6։)

Զուարթուն կա՛մ զայն ասէ, զամենայն զբաղմունս մարմնականս ի բաց ընկենուլ, եւ արթնութեամբ յուղիղ մտաց եւ ի սուրբ սրտէ զաղօթսն մատուցանել. եւ կամ զուարթնոցն երկնաւորաց նմանել ի ժամ աղօթիցն. եւ այլն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Թ։)

Այն՝ որ կամեցաւ զմիտսն զուարթնոցն (մոգուց) գողանալ, գողացեալ եղեւ ինքն (Հերովդէս) ի նենգեցելոց անտի. (Եփր. համաբ.։)

Ո՞չ ապաքէն զուարթուն եւ իմաստուն իշխան ի վերայ արբեցելոց կացուցանել պարտ է։ Զուարթունքն եւ անխռովքն (յօրէնս՝ լինիցին) զօրավար այնոցիկ՝ որ ոչ են արթուն. (Պղատ. օրին. ՟Ա. ՟Բ։)

s.

ԶՈՒԱՐԹՈՒՆ թունք. գ. εἵρ եբր. էիր, իր. ἑγρήγορων vigil Սեպհականեալ անուն հոգեղէն պաշտօնէից Աստուծոյ, այսինքն հրեշտակաց.

Եւ ահա զուարթուն եւ սուրբ իջանէր յերկնից։ Մեկնութեամբ զուարթնոյ է բանս. (Դան. ՟Դ. 10. 20. եւ 14։)

Զուարթուն կոչին հրեշտակք, որ են անքուն ակամբ, եւ լուրջ երեսօք. (Շ. բարձր.։)

Զուարթունք (ասին), միշտ զուարթացեալք գոլով հոգեւորականաւ եւ իմանալեաւ խնդութեամբ յԱստուածայինսն։ Ունի դարձեալ եւ զուարթութեանն անուն զաննիրհ արթնութիւնն, եւ զանխոնջական փառաբանութիւն. (Շ. հրեշտ.։)

Զուարթունք աննիրհելիք. (Նար. առաք.։)

Զուարթունն՝ յաննիրհելի բնութեանց հրեշտակաց (առեալ անուն). (Վրդն. դան.։)

Հրեշտակք ի նա ցնծան հանապազորդ. վասն որոյ եւ զուարթունք կոչեցան. (Լմբ. առակ.։)

Զքեզ Տէր օրհնեն ամենայն զուարթունք երկնից. (Աղօթք մանաս։ Շար. ստէպ։)