hy    |   fr

Զտումն, ման

s.

cf. Զտութիւն.

s.

ԶՏՈՒԹԻՒՆ ԶՏՈՒՄՆ, զտման. Զտելն, իլն. պարզութիւն. մաքրութիւն. եւ Զտիչ.

Եւ այն զի ասէ իբր զտութիւն երկնից, հեբրայեցի՝ իբրեւ զտեսիլ երկնից, այսինքն սուրբ. (Եփր. ել.։)

Ի զտումն ոսկւոյն եւ արծաթոյն պիտոյանան եւ այլ ինչ նիւթք. (Խոսր. պտրգ.։)

Զտումն խորհրդոց՝ մարմնոյն Քրիստոսի ընդունելութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զտումն զտմունք
accusatif զտումն զտմունս
génitif զտման զտմանց
locatif զտման զտմունս
datif զտման զտմանց
ablatif զտմանէ զտմանց
instrumental զտմամբ զտմամբք