ԸՆԾԱՅԲԵՐՈՒԹԻՒՆ կամ ԸՆՁԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ.
Ոչ երբէք նուազեցուցանէր զհոգեւորացն ընծայբերութիւն. (Ճ. ՟Ա.։)
Ոչ ի բաց մերժեալ զսակաւ ընձաբերութիւնս. (Ոսկ. լուս.։) (տպ. դուզնաքեայ ընծայաբերութիւն։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընծայբերութիւն | ընծայբերութիւնք |
| accusatif | ընծայբերութիւն | ընծայբերութիւնս |
| génitif | ընծայբերութեան | ընծայբերութեանց |
| locatif | ընծայբերութեան | ընծայբերութիւնս |
| datif | ընծայբերութեան | ընծայբերութեանց |
| ablatif | ընծայբերութենէ | ընծայբերութեանց |
| instrumental | ընծայբերութեամբ | ընծայբերութեամբք |