ԻՆՔՆԱԲԱՐՈՒԹԻՒՆ կամ ԻՆՔՆԱԲԱՐԵՐԱՐՈՒԹԻՒՆ. αὑτοαγαθότης per se bonitas. ինքն ըստ ինքեան բարութիւն, եւ բուն բարերարութիւն։ (Դիոն. ածայ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ինքնաբարութիւն | ինքնաբարութիւնք |
| accusatif | ինքնաբարութիւն | ինքնաբարութիւնս |
| génitif | ինքնաբարութեան | ինքնաբարութեանց |
| locatif | ինքնաբարութեան | ինքնաբարութիւնս |
| datif | ինքնաբարութեան | ինքնաբարութեանց |
| ablatif | ինքնաբարութենէ | ինքնաբարութեանց |
| instrumental | ինքնաբարութեամբ | ինքնաբարութեամբք |