αὑτάρκεια, αὑταρκία sibi sufficiere, animus sua sorte contentus, frugalitas Ինքնաբաւն լինել. անկարօտութիւն. սակաւապիտութիւն.
Իսկ պահքն ինքնաբաւութիւն, որ նահատակին նովաւ. (Բրս. պհ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ինքնաբաւութիւն | ինքնաբաւութիւնք |
| accusatif | ինքնաբաւութիւն | ինքնաբաւութիւնս |
| génitif | ինքնաբաւութեան | ինքնաբաւութեանց |
| locatif | ինքնաբաւութեան | ինքնաբաւութիւնս |
| datif | ինքնաբաւութեան | ինքնաբաւութեանց |
| ablatif | ինքնաբաւութենէ | ինքնաբաւութեանց |
| instrumental | ինքնաբաւութեամբ | ինքնաբաւութեամբք |