Ինքնին տեսանելն՝ մանաւանդ մտօք. խելամտութիւն. եւ Տեսութիւն կամ ճանաչումն անձին իւրոյ. քննութիւն խղճի մտաց. (ռմկ. ինքնաճանաչութիւն).
Որ զայս կրեն, դիւրաւ եկեսցեն ինքնատեսութեամբ ի գիտութիւն մեղաց իւրեանց։ Ինքնատեսութեամբ զպարտսն վճարել. (Մաշկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ինքնատեսութիւն | ինքնատեսութիւնք |
| accusatif | ինքնատեսութիւն | ինքնատեսութիւնս |
| génitif | ինքնատեսութեան | ինքնատեսութեանց |
| locatif | ինքնատեսութեան | ինքնատեսութիւնս |
| datif | ինքնատեսութեան | ինքնատեսութեանց |
| ablatif | ինքնատեսութենէ | ինքնատեսութեանց |
| instrumental | ինքնատեսութեամբ | ինքնատեսութեամբք |