s.

Ինքնին տեսանելն՝ մանաւանդ մտօք. խելամտութիւն. եւ Տեսութիւն կամ ճանաչումն անձին իւրոյ. քննութիւն խղճի մտաց. (ռմկ. ինքնաճանաչութիւն).

Որ զայս կրեն, դիւրաւ եկեսցեն ինքնատեսութեամբ ի գիտութիւն մեղաց իւրեանց։ Ինքնատեսութեամբ զպարտսն վճարել. (Մաշկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ինքնատեսութիւն ինքնատեսութիւնք
accusatif ինքնատեսութիւն ինքնատեսութիւնս
génitif ինքնատեսութեան ինքնատեսութեանց
locatif ինքնատեսութեան ինքնատեսութիւնս
datif ինքնատեսութեան ինքնատեսութեանց
ablatif ինքնատեսութենէ ինքնատեսութեանց
instrumental ինքնատեսութեամբ ինքնատեսութեամբք