hy    |   fr

Խոտիչ

adj.

Որ խոտէ. անարգու, եւ անարգական. Վար զարնօղ, Նախատական.

Զխոտիչ օրինացն եւ զհասարակ աստուծոյ սպանանէր։ (Ոսկ.ես.։)

Ոչ բանս տգեղ եւ խոտիչ առ եղբայրն նետաձիգ առնել. (Երզն. մտթ.։)