ՃԱՆԱՉՈՂՈՒԹԻՒՆ ՃԱՆԱՉՈՒԹԻՒՆ ՃԱՆԱՉՈՒՄՆ. Ճանաչելն. ծանօթութիւն. խելամտութիւն. միտք. խորհուրդ. նշանակ.
Ըստ ճարտարագէտ ճանաչութեան ստուգահմուտ բժշկացն։ Եւ զձեր ճանաչութիւնդ կամիմ գիտել։ Գիտել ճանաչութեամբ որոշել զիմաստունն յանմտէն. (Փարպ.։)
Ի խրախ ճանաչութենէ, խրախճան. (Երզն. քեր.։)
Ճանաչումն եւեթ էր (թլփատութիւնն), յայլոց ազգացն որոշելով. (Եղիշ. դտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ճանաչութիւն | ճանաչութիւնք |
| accusatif | ճանաչութիւն | ճանաչութիւնս |
| génitif | ճանաչութեան | ճանաչութեանց |
| locatif | ճանաչութեան | ճանաչութիւնս |
| datif | ճանաչութեան | ճանաչութեանց |
| ablatif | ճանաչութենէ | ճանաչութեանց |
| instrumental | ճանաչութեամբ | ճանաչութեամբք |