s.

ՃԱՆԱՉՈՂՈՒԹԻՒՆ ՃԱՆԱՉՈՒԹԻՒՆ ՃԱՆԱՉՈՒՄՆ. Ճանաչելն. ծանօթութիւն. խելամտութիւն. միտք. խորհուրդ. նշանակ.

Ըստ ճարտարագէտ ճանաչութեան ստուգահմուտ բժշկացն։ Եւ զձեր ճանաչութիւնդ կամիմ գիտել։ Գիտել ճանաչութեամբ որոշել զիմաստունն յանմտէն. (Փարպ.։)

Ի խրախ ճանաչութենէ, խրախճան. (Երզն. քեր.։)

Ճանաչումն եւեթ էր (թլփատութիւնն), յայլոց ազգացն որոշելով. (Եղիշ. դտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ճանաչումն ճանաչմունք
accusatif ճանաչումն ճանաչմունս
génitif ճանաչման ճանաչմանց
locatif ճանաչման ճանաչմունս
datif ճանաչման ճանաչմանց
ablatif ճանաչմանէ ճանաչմանց
instrumental ճանաչմամբ ճանաչմամբք