ՎԶԱՆՈՒԹԻՒՆ ՎԶԱՆՈՒՄՆ. որպէս յն. αὑχή animi elatio. (իսկ αὑχήν է վիզ). Բարձրավզութիւն. ամբարտաւանութիւն. անսաստութիւն.
Ոչ ամենեցուն օգուտ է արձակն եւ ազատն լինել. քանզի վարին նովաւ բազումք առ ի վզանութիւն՝ խայտացեալքն աքացելով եւ ընդ ոտն հարկանելով զիրաւն եւ զօգտակարն։ Այս մեծ բարի է անզգամին՝ ոչ բառնալ թողուլ զնա ազատ. քանզի վզանութիւն այսպիսումն մեծ վնաս է։ Զյարձակմունսն եւ զըմբհկելն եւ զվզանումն լծելոց ձիոցն. (Փիլ. լին.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վզանումն | վզանմունք |
| accusatif | վզանումն | վզանմունս |
| génitif | վզանման | վզանմանց |
| locatif | վզանման | վզանմունս |
| datif | վզանման | վզանմանց |
| ablatif | վզանմանէ | վզանմանց |
| instrumental | վզանմամբ | վզանմամբք |