ՓՔԱՆՔ ՓՔԱՑՈՒԹԻՒՆ ՓՔԱՑՈՒՄՆ. Փքալն. փքանալն. փքումն.
Պատճառս ամբարտաւանութեան եւ փքանաց առնել. (Բրս. թղթ.։)
Զխրոխտանս զսնոտի փքանաց ի բա՛ց ընկեսցես զամբարհաւաճութիւնդ. (Փիլ. լին.։)
Հպարտացեալ մեծամեծ փքանօք դայր ի դվին. (Ուռպ.։)
Մեղայ փքացութեամբ. (Մաշկ.։)
Ուռուցիկ փքացումն թեթեւամտութեան։ Յաշտարակն բարձրացայ փքացման։ Ատել զփքացումն եւ ղամբարտաւանութիւն. (Խոսր.։ Սկեւռ. աղ.։ Վրք. ոսկ.։)
Յորովայն մտեալ՝ բազում առնես փքացումն (այսինքն այտումն, կամ փուք). (Մխ. առակ. ՟Լ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | փքացութիւն | փքացութիւնք |
| accusatif | փքացութիւն | փքացութիւնս |
| génitif | փքացութեան | փքացութեանց |
| locatif | փքացութեան | փքացութիւնս |
| datif | փքացութեան | փքացութեանց |
| ablatif | փքացութենէ | փքացութեանց |
| instrumental | փքացութեամբ | փքացութեամբք |