s.

relation;
genealogy;
lineage.

adj.

Մտեալն ի թիւ եւ ի համար ազգի. ազգակից. ազգախառն.

Ազգաթիւ բարբարոսական ի զարմէ անմաքրի. (Նար. մծբ. այս ինքն քեռորդի Անակայ, կամ հօրաքեռորդի Լուսաւորչի. որպէս եւ յ Եւս. պտմ. ՟Գ. 11.)

Ազգաթիւ դնի որպէս յն. ἀνἑφιος, որ է հօրեղբորորդի, մօրաքեռորդի, եւ այլն։