ashes;
յ— դառձուցանել՝ դատել, to reduce to ashes.
σποδός, τέφρα, αἱθάλη cinis, fuligo, favilla, pulvis Մոխիր. յաւելուած կրակի կամ այրեցելոց՝ մոխրեալ կամ կայծախառն. գազաղ. մուր. փոշի. քիւլ. խաքիսթեր. րէմատ. գըվըլճըմ. գուրում.
Ուր հուրն սրբութեան կայր, եւ աճիւնն։ Զքաղաքս սոդովմայեցւոցն եւ գոմորացւոց դարձուցեալ յաճիւն՝ դատեցաւ. (Բ. Մակ. ՟Ժ՟Գ. 8։ ՟Բ. Պետ. ՟Բ. 6։)
Ի հնոցին աճիւնէ, զոր ցանէ Մովսէս յերկինս։ (Ածաբ. կարկտ.։)
Լցեալ լինին պարունակքն (ուղղոյ՝) աճեամբն, զոր գինին ի վեր գոլորշացեալ բերէ. (Բրս. արբեց.։)
Ծածկեալ ի փոշոյ աճենի (կամ աճիւնոյ) բրտին. (Վրք. հց. ՟Զ։)
Զաճիւն հնոցի միայն զանձամբ արկեալ.( Յհ. կթ.։)
Վառարան իւղոյն աճիւնովն հնոցի լցեալ. (Նար. ՟Ի՟Գ։)
Փոշի հողացեալ մարմնոյ.
Զհանգստեանն աճիւն՝ փրկութեան աւանդ մթերեաց. (Նար. մծբ.։)
Ցանկամ տեսանել զաճիւն մարմնոյ արդարոյն ... զաճիւն ոսկերաց, բերանոյ, աչից. (Սարգ. յկ. ՟Ժ՟Ա։)
Աճիւնի ոսկերաց երկիւղածացն Աստուծոյ. (Լմբ. սղ.։)
ՅԱՃԻՒՆ ԴԱՐՁՈՒՑԱՆԵԼ, կամ ՎԱԽՃԱՆԻԼ. Ի մոխիր դարձուցանել, կամ դառնալ. τεφρόω (Բ. Պետ. ՟Բ. 6)
Ամենայն՝ հրոյ կերակուր լինէր, եւ յաճիւն վախճանէր. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 12։)
ԶԱՃԻՒՆ ԼԻԶԵԼ. Մոխիր ուտել.
Քեզ բարձրութիւնս անճառ գովեստից, եւ ինձ զաճիւն լիզելոյ պատիժ. (Նար. ՟Ի։)