cf. Այպանութիւն.
cf. ԱՅՊԱՆՈՒԹԻՒՆ.
Եւ ոչ անօրինաց մատնել ի ծաղր եւ յայպանումն. (Խոր. ՟Գ. 63։)
Եթէ ձաղանօք այպանման զիս կատակեսցէ։ Ծաղրականաւ այպանմամբ հենգնեաց։ Ի խաղս այպանման ծաղու. (Նար.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | այպանումն | այպանմունք |
| accusatif | այպանումն | այպանմունս |
| génitif | այպանման | այպանմանց |
| locatif | այպանման | այպանմունս |
| datif | այպանման | այպանմանց |
| ablatif | այպանմանէ | այպանմանց |
| instrumental | այպանմամբ | այպանմամբք |