adj.

that cannot be blunted, unblunted, sharp.

adj.

Որ ոչ բթի. որ չէ՛ բութ. հատու. սո՛ւր. ազդո՛յ. որ չի գուլնար, չիգըլնալու, կտրուկ. քեսկին.

Անբթելի սուր ի ձեռին կալեալ. (Նանայ.։)

Զքառաթեւ զանբթելի զսրեալ արեամբ Որդւոյն Աստուծոյ զնշանն։ Անեղին արեամբն սրեալ անբթելի. (Զքր. կթ. խչ.։)

Զէն անբթելի միշտ ընդդէմ դիւաց գնդին. (Ի գիրս խոսր.։ եւ Գանձ.։)

Իբր ամբողջ. անարատ.

Անբթելի պահել զմարմինս իմ. (Ոսկ. լս.։)