Անբնաբար

adv.

παρὰ φύσιν. praeter naturam. Արտաքոյ բնութեան. ի վեր քան զբնութիւն.

Գաւազանն Ահարոնի՝ վասն պատկեր գոլոյ կուսին՝ անբնաբար ծաղկեցաւ. (Ոսկ. ի կոյսն.։)

Զառ ի Յեսսեայ գաւազանն այնպէս անբնաբար զշառաւեղեալն փառաւորեսցուք. (ՃՃ.։)