adj.

ԱՆԴԵԴԵՒ եւ ԱՆԴԵԴԵՒՈՒՆ. ἁκράδαντος. inconcusus, immotus. Որ ոչն դեդեւի. անդրդուելի. անշարժ. հաստատուն. դէփրէնմէզ, հարէքէթսիզ.

ՅԱստուած փութալով՝ հաստատուն եւ անդեդեւ ճանապարհ ուղիղ վարեն. (Փիլ. իմաստն.։)

Անդեդեւ մնան որպէս վէմ յեզր ծովու. (Երզն. մտթ.։)

Յանդեդեւուն մտաց առեալ մեք կապեցաք եւ այլն. (Յհ. իմ. պաւլ։)