adj.

odd, not a pair;
different, dissimilar;
— գործել, to spoil the pair, to render dissimilar.

adj.

Որ չէ զոյգ, կամ չունի իւր զոյգ. անհաւասար ըստ քանակի, կամ ըստ այլոյ բանի. անհանգէտ. անհամեմատ. անմիաբան. եւ կոճատ. ἅνισος. impar, inaequalis. ջուխտ չեղօղ, աննման, անյարմար. էշսիզ, ույզունսուզ, մէնէնտի օլմայան, թեք, տէնգսիզ.

Քանւոյն մանաւանդ եղիցի ուրոյն յատուկ՝ զոյգ, եւ անզոյգ ասիլ. (Արիստ. քանակ.։)

Ես՝ ասէ, եւ հայր իմ մի՛ եմք. եւ արդ ո՞ւր իցէ անզոյգն (անհաւասարութիւն). (Սեբեր. ՟Է։)

Որ բախտիւք (մեծութեան) անզոյգ են, եւ զոյգ եւ նման ազգակցութեամբ վայրին։ Զոյգս տալով անզուգից, ո՛չ ի պատիւ նուաստիցն, այլ ի քակտումն լաւին։ Որ զպատիւսն աննմանիցն տայ, անզոյգ եւ անկշիռ է. իսկ անզոյգն (այս ինքն անզուգութիւնն) աղբիւր է չարեաց։ Անզոյգ եւ անիրաւ եւ անհամբոյր չարութիւն. (Փիլ.։)

Որ զանզոյգս եւ զբացորոշեալս զուգակցես միաբանութեամբ. (Մաշտ.։)

adv.

Անմիաբան եւ անհանդարտ կամ դժկամակ սրտիւ. (որ է հելլենաբանութիւն).

Նա զմարմինն գոհութեամբ եւ զոյգ ետ. դու մի՛ հացիդ տժգոհ եւ անզոյգ տանիր. (Ոսկ. ՟բ. կոր.) եւ (Տօնակ.։)