adj. adv.

Չունօղ զթարթափումն՝ կամ զթօթափումն. անքթիթ. անթարթելի. անշարժ. առանց թարթելու. ասլա օյնամազ, պիք պիք.

Անթարթափ բացութիւն աչաց։ Զանթարթափ պշնուլն աչօք. (Նար. ՟Ձ՟Ե։ Լմբ. համբ.։)

Կամ որ ոչ թարթափի յայլ իրս. անդանդաղ. անսայթաք.

Ըստ կարգաբանութեան խօսից անթարթափ լեզուոյ յոյժ պատկանաւոր. (Նար. խչ.։) Ի կրկին միտս հայի ասելն.

Անթարթափ ի նոյն վերասլացեալ ի յաջ եւ յահեակ. (Նար. յիշ.։)