qui manque de sagesse, insensé, fou.
cf. ԱՆԻՄԱՍՏ.
Ումեք օգուտ չեն. զի անշունչք են՝ անիմաստունք. (Ագաթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անիմաստուն | անիմաստունք |
| accusatif | անիմաստուն | անիմաստունս |
| génitif | անիմաստան | անիմաստանց |
| locatif | անիմաստան | անիմաստունս |
| datif | անիմաստան | անիմաստանց |
| ablatif | անիմաստանէ | անիմաստանց |
| instrumental | անիմաստամբ | անիմաստամբք |