adj.

μή νοοῦν, ἁνόητος. non intelligens, insanus. Որ չիմանայ եւ չառնու ի միտ. անմիտ. տխմար. ահմագ. սէօզ ազնամազ.

Ասեն, թէ անիմայիցն վայրապար աւանդեն զսրբազանսն աւանդութիւնս. (Դիոն. եկեղ.։)

Անիմայք էին ամենեւին, եւ ոչ ունկն դնէին ասացելոյն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 22։)

Ճշմարտութեանն անիմայք. (Թէոդոր. մայրագ.։)

Եղեն անիմայք եւ ապերախտք. (Ոսկ. գծ.։)

Ո՛վ կոյրք եւ անիմայք. (Հ=Յ.։)

Զխնդրողսն յԱստուծոյ խելս բարիս, եւ զինքեանս անխրատս գոլ, անիմայ ասեմ. (Ոսկիփոր.։)

adv.

Առանց իմանալոյ. անբանաբար.

Անիմայ զօրէն տղայոց ի մէջ ումանցս դանդաչէք. (Երզն. մտթ.։)