adj.

without movement, stationary;
indeclinable.

adj.

ἁκίνητος. immobiis. Որ ոչ խաղայ ի տեղւոջէն, կամ յառաջ. անշարժ. անփոփոխ. դէփրէնմէզ, գըմըլտանմազ. թէպտիլ օլմազ.

Անշունչք են, անխաղացք, անշարժք. (Ագաթ.։)

Անխաղացք ի տեղւոջէն. (Բուզ. ՟Գ. 3։)

Կապումն անխաղաց անուոց նոցա կառացն ժամանէր. (Պիտ.։)

Տարրն անխաղաց սափորոյն եւ սրուակին արմատք եղեն գնայունք եւ աճունք. (Եփր. թագ.։)

Ամենայն աստեղք, անխաղացք, եւ շարժունք. (Փիլ. ել.։)

Բանն եւ կարծիքն անշարժք եւ անխաղացք կան մնան. (Արիստ. ստորոգ.։)

Անխաղաց յաւիտեանք, կամ մեծութիւն. (Քեր. քերթ.։ Կիւրղ. խչ.։)

Ըստ տումարագիտաց ասի.

Ըստ անխաղաց ամսոց, կամ հաշուի, կամ տոմարի. որ եւ անշարժ կոչին. (Տօմար.։)

Ըստ քերականաց՝ որպէս անհոլով եւ անխոնարհելի. ἅκλιτος.

Մակբայ է մասն բանի անխաղաց. (Թր. քեր.։)