adj.

not conformable, dissimilar, unequal;
inconsequent, not inferible.

adj.

ἁσύμβατος. non conveniens, non cohaerens. Ոչ հանգէտ. ոչ յանկաւոր. աննման. անյարմար. անդէպ.

Զիա՞րդ հանդիպեսցին անհանգէտքն. (Առ որս. ՟Ե։)

Թէպէտ անհանգէտ եմ, բախտիւ միայն. սակայն բնութեամբ հանգիտապատիւ եմ մարդկան. (Երզն. մտթ.։)

Անհանգէտ գոլով քումդ արժանաւորութեան. (ՃՃ.։)

Կամ անհաւասար. անզոյգ. անհամեմատ. ἅνισος. inaequalis.

Ուրոյն յատուկ մանաւանդ քանոյն (կամ քանակին) զհանգէտն եւ զանհանգէտն ասիլ. ո՛րզան, մարմին ե՛ւ հանգէտ եւ անհանգէտ ասի. (Արիստ. քանակ.։)

Բաղկացաւ (այս ինչ թիւ) ի հանգիտէն եւ յանհանգիտէն. (Փիլ. լին. ՟Ա. 91։)