adj.

the entrance to which is shut;
without entrance;
impenetrable, inaccessible.

adj.

Որ ոչ առնէ մուտս կամ չունի արեւմուտս. չմտնօղ.

Անմուտ արեգակն. (Խոր. առ սհկ. արծր.։ Նար. ՟Ղ՟Դ։)

Որում եւ մեք նոյն նըմանագոյն՝ երկրպագեմք անմուտ արեւուն. (Գանձ.։)

Ուր ոչ լինի մտանել. անմատոյց. կիրիլմէզ.

Տուն անմուտ թշնամեաց. (Լմբ. սղ.։)

Անմուտ արասցէ զտունն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)

Զի՞ այդչափ փութաս յանմուտսն մտանել. (Ոսկ. մտթ.։)

Անհաս եւ անմուտ մնաց (դրախտն). (Համամ առակ.։)