Անուսումնաբար

adv.

ԱՆՈՒՍՈՒՄՆԱԲԱՐ կամ ԱՆՈՒՍԸՄՆԱԲԱՐ. ἁμαθῶς, ἁπαιδεύτως. indocte, inperite. Իբրեւ անուսումն. տգիտաբար. առանց ուսման.

Անուսումնաբար ընդունին զառաքելական միտսն. (Բրս. գոհ.։)

Անուսումնաբար վարդապետել, կամ ասել. եւ յլն. (Առ որս.։ Կիւրղ. գանձ.։ Սարկ. հանգ.։)