adj.

who has the knowledge of God.

adj.

Ծանօթ եւ տեղեակ ճշմարտի Ատուածոյ. ատուածապաշտ.

Ատուածածանօթ գտեալք. (Կորիւն.։)

Վարդապետ լինէր ատուածածանօթիցն. (Ճ. ՟Ա.։)

Այր մի, որոյ անուն էր թէոգնոստոս, որ թարգմանի հայերեն աստուածածանօթ, այսինքն Քրիստոսասէր. (Վրք. ոսկ.։) Ըստ յն. θεόγνωστος , է առաւել ծանօթ եւ մերձաւոր կամ սիրելի Աստուծոյ։

ՅԱտուածոյ ծանուցեալ՝ յայտնեալ.

Ատուածածանօթ գիրք, կամ օրէնք, կամ իմաստուըիւն. (Կորիւն.։ Ոսկ. մտթ. ՟Ա 1։ Ագաթ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Աստուածածանօթութիւն, ութեան

Voir tout