adj.

given by God;
full of the grace of God.

adj.

ՅԱստուծոյ շնորհեալ. աստուածաձիր. Աստուածապարգեւ. աստուածատուր.

Աստուածաշնորհ պարգեւք, կամ բան, գիտութիւն, գանձ, ժառանգութիւն, յոյս. (Ագաթ.։ Փարպ.։ Պիտ.։ Յհ. իմ.։)

ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՆՈՐՀ. Շնորհօքն Աստուծոյ առլցեալ.

Աստուածաշնորհ նախարարք. (Եղիշ. ՟Ը։)

Աստուածաշնորհ այր. (Յհ. կթ.։)

Ըստ դաւանելոյ աստուածաշնորհ քահանայից. (Նար. ՟Բ. եւ Նար. խչ.։)

Աստուածաշնորհ մարգարէ։ Յորոց մի է եւ իմն աստուածաշնորհ՝ հրեշտակի ի մարմնի՝ Գրիգոր նարեկացի. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. ատ.։)