adj.

atheist;

s.

apostate.

adj.

Ուրացօղ Աստուծոյ. յետս կացեալ յԱստուծոյ.

Աստուածուրաց այր, կաս մարդիկ, խաբեբայ. (Փարպ.։)

Եղեւ աստուածուրաց. (Արծր. ՟Գ 5։)

Վասն սուտ եղբարց աստուածուծացից. (Սարգ. ՟ա. յհ. յռջբ։)

Հարքն ձեր աստուածուրացք եւ մարգարէակոտորք. (Տօնակ.։)

Աստուածուրաց ժողով. (Լաստ. ՟Ի՟Բ. ՟Ի՟Գ։)

Եւ ազդեցաւ այն բռնաւորին՝ յուլիանու աստուածուրացին. (Գանձ.։)

Ի բաց թողուլ զաստուածուրաց մոգութեանն դէն. (Կաղանկտ.։)