s.

contempt, disdain, abjection, shame;
vexation, offence, humiliation.

cf. ԱՐՀԱՄԱՐՀԱՆՔ.

Արարից այպն զարհամարհութիւն. (Երեմ. ՟Ի 8։)

Արհամարհութիւն լինէր առաջին պատուիրանին վասն նորին տկարւոթեան. (Եբր. ՟Է 18։)

Արհամարհութիւն կրեալ ի քեռւոյն իւրմէ. (Խոր. ՟Բ 17։)

Անպատիւ արհամարհութիւն. (Պիտ ՟Ժ։)

Պսակ եդին արհամարհութեան. (Նար. ՟Հ՟Է։)

ԶԱՍՏՈՒԱԾ ԱՐՀԱՄԱՐՀՈՒԹԻՒՆ. Անսովոր բարդութիւն է, որպէս Արհամարհութիւն Աստուծոյ. անարգելն զԱստուածոյ.

Ագահութիւն, զԱստուածարհամարհութիւն, ամբարշտութիւն, (Ոսկ. գծ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif արհամարհութիւն արհամարհութիւնք
accusatif արհամարհութիւն արհամարհութիւնս
génitif արհամարհութեան արհամարհութեանց
locatif արհամարհութեան արհամարհութիւնս
datif արհամարհութեան արհամարհութեանց
ablatif արհամարհութենէ արհամարհութեանց
instrumental արհամարհութեամբ արհամարհութեամբք