royalty, reign, kingdom;
heaven, paradise.
βασιλεία regnum Թագաւորութիւն. իշխանութիւն եւ պատիւ արքայի, եւ տէրութիւն կամ երկիր տէրւոթեան նորա. եւ ժամանակ կամ աւուրք թագաւորելոյ նորա.
Հաւատարիմ լիցի անուն նորա եւ արքայութիւն նորա։ նստաւյաթոռ արքայութեան։ Փառաւորեցայց յարքայութեան իմում։ Ի մերձաւորս արքայութեան մերոյ։ Իշխան մեծ եւ հաւատարիմ յարքայութեան իւրում։ Խնդրէր նա ունել զարքայութիւնն աղեքսանդրեայ, եւ յաւելուլ յիւր արքայութինն։ Բաժանեաց եւ ետ նոցա զարքայութիւնն իւր.եւ այլն։
Վասն արքայութեան արքեղայոսի զկնի հերովդի. (Եւս. պտմ. ՟Ա. 8։)
Յառաջին ամի տրդատայ արքայութեանն հայոց մեծաց. (Ագաթ.։)
Ի Ժամանկս արքայութեան սոցա երկոցունց. (Նար. խչ.։)
Ուր թագաւորն է, անգէն եւ արքայութիւնն. (Եփր. համաբ.։)
ԱՐՔԱՅՈՒԹԻՒՆ ԱՍՏՈՒԾՈՅ, կամ ՀՕՐ, կամ Քրիստոսի, կամ ԵՐԿՆԻՑ, ի նոր կտ. անխտիր նշանակէ զերկնաւոր թագաւորութիւնն, կամ զդրախտն երկնաւոր. զտէրութիւնն Աստուծոյ յերկինս եւ յերկրի, եւ զդատաւորութիւն. որպէս եւ զեկեղեցի Ասստուծոյ, զնոր օրէնս. եւ որ ի նոյնս հային.
Որպէս Աստուծոյ սեպհական է արքայութիւն, եւ մեզ կամեցաւսեպհական առնել զարքայութիւն ի ձեռն ուղիղ հաւատոց եւ ճշմարիտ վարուց. (Խճխ. ՟Ի։)
Որդիս գեհենին, եւ ոչ արքայութեան. (Նար. ՟Է։)
ի թանձրացեալն՝ իբր Արքայ.
Օծ արքայութիւնս, օժանդակեաց թագաւորս։ Արձանացուսցես ընդ հովանեաւ թեւոց սուրբ խաչիդ զարքայութիւնն՝ յաղթող. (Նար. ՟Լ՟Դ. եւ Նար. գանձ խչ.։)
Իսկ դու բնաւ իսկ արքայութիւն. (Նար. ՟Բ.) իմա՛ թագաւոր թագաւորաց՝ պարգեւիչ երկնից արքայութեան։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արքայութիւն | արքայութիւնք |
| accusatif | արքայութիւն | արքայութիւնս |
| génitif | արքայութեան | արքայութեանց |
| locatif | արքայութեան | արքայութիւնս |
| datif | արքայութեան | արքայութեանց |
| ablatif | արքայութենէ | արքայութեանց |
| instrumental | արքայութեամբ | արքայութեամբք |