adj.

high, elevated;
bold, frank, honourable;

adv.

holdly, highly.

adj.

Բարձր որպէս զգլուխ. գլխաւոր, յառաջադաս. գերապանծ, գերազանց, պանծալի.

Բարձրագլուխ պարու մարգարէից մեծն հեղիաս։ Որով կատարելապէս բարձրագլուխս իր մղեալ յարդարի։ Քաջութեանն անուանի հանդէս՝ ի՞ւ իւիք, քան թէ սովաւ բարձրագլուխ ինելով. (Պիտ.։)

Եւ Բարձրացեալ գլխով. պարզերես, աներկիւղ, անվեհեր, արիական. ճակատը բաց, ճերմակ երես.

Բարձրագլուխ պարծանօք տարաւ եւ զյաղթութեանն քաջապէս անուն. (Պիտ.։)

Աստուածպաշտութիւնն բարձրագլուխ կամակարութեամբ երեւելի լինէր յաշխարհին հայոց. (Եղիշ. ՟Ա։)

adv.

ԲԱՐՁՐԱԳԼՈՒԽ կամ ԲԱՐՁՐԻԳԼՈՒԽ. մ. Որպէս թէ Ի բարձր գլուխ. բարձր գլխով, կամ պարծանօք.

Բարձրագլուխ (կամ բարձրիգլուխ) պարծի ողորմութիւն առ դատաստանաւն. (Յկ. ՟Բ. 13.) յն. լոկ պանծանալ. κατακαυχάομαι

Յոյժ բարձրիգլուխ պարծի ողորմութիւնն առ դատաստանաւ. (Մանդ. ՟Ը։)

Բարձրիգլուխ պարծեսցի։ Ողորմութիւնն՝ անցեալ կայ բարձրիգլուխ, ոչ ամաչէ, ոչ զանգիտէ։ Ըմբշամարտ ոք առ մարտագիրն մատուցեալ բարձրագլուխ զպսակն պահանջէ. (Սարգ. յկ. ՟Զ։)

Բարձրագլուխ ի մէջ յոքնախումբ կացեալ հրապարակաց. (Պիտ.։)

Յարեւելից պատերազմէն կորակոր, եւ ոչ բարձրագլուխ էր դարձեալ. (Եղիշ. ՟Գ։)

Երեւ բարձրիգլուխ եւ յայսմ պատերազմիս. (Լաստ. ՟Ի՟Ե։)