adj.

որ եւ ԲՈՎԱՆԴԱԿ. գրի եւ ԲԱՒԸՆԴԱԿ. ((ի բառէս Բաւ, իբր եզր, չափ. որպէս թէ՝ ամենայն սարօք) ὄλος, ὀλόκληρος totus, integer Բոլոր. ողջոյն. անթերի. համօրէն. կատարեալ, ամբողջ, եւ ամենայն. այսինքն որ ինչ բաւէ եւ հասու է կամ ըմբռնօղ ամենայնիւ. բոլոր, բովանդակ.

Ճանաչելն զքեզ՝ բաւանդակ (կամ զբաւանդակ) արդարութիւն է. (Իմ. ՟Ժ՟Ե. 3։)

Ոչ զբաւանդակ ծարաւն արբուցեալ. (Եղիշ. յես.։)

Ի բոլոր սրտէ, եւ ի բաւանդակ զօրութենէ. (Մաշտ.։)

Զբաւանդակ (կամ զբովանդակ) իսկ զպարտեացն մերոց խզեալ զդատակնիք. (Պտրգ.։)

Տալ խաղաղութիւն բաւանդակ երկրին։ Զբաւանդակ թագաւորութիւնն. (Մխ. երեմ.։)

adv.

Բովանդակապէս. կատարելապէս. լիով. իսպառ.

Պարգեւէ գիտութիւն ամենայն անգիտաց, եւ ինքն բաւանդակ ունի յինքեան զամենագէտ գիտութիւնն. (Եզնիկ.։)

Բաւանդակ զշնորհն եւ զիշխանութիւնն լրապէս ունի. (Նանայ.։)

Թուի ինձ թէ կատարեալ եւ բաւանդակ ցուցաւ տնտեսութեանն օրինակ. (Սեբեր. ՟Թ։)

Լի բաւանդակ ունէր զտեսիլն բարւոք. (Աթ. անտ.)

Բաւանդակ գերեցաւ ընդ սեդեկիայ. (Մխ. երեմ.։)