adj. s.

inhabiting, dwelling;
inhabitant.

adj. s.

κατοικῶν, ἑνοικῶν, κατοικός, οἱκήτωρ habitans, habitator, incola Բնակօղ, բնակեալն. բնակ. որ նստի ուրեք իբրեւ ի բնիկ քաղաքի եւ ի տան.

Զամենայն բնակիչս քաղաքացն։ Ամենայն բնակչաց երկրիս։ Բնակիչքն Երուսաղեմի։ Բնակիչք կրետացւոց։ Առ ի չգոյէ բնակչաց.եւ այլն։

Բովանդակ տունն բնակչօք սպառեալ սատակեցան. (Լաստ. ՟Ի՟Ա։)

Ամրութիւն քաղաքին ոչ քարինքն են, այլ բնակչացն առաքինութիւն։ Ոչ տեղին ինչ օգնէ, եթէ ոչ բնակիչքն լաւք իցեն. (Մխ. երեմ.։)

Հաւատ միմեանց՝ աշխարհին բնակիչք, եւ եկքնտային. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Մերթ որպէս Բնակեցուցիչ.

Բնակիչ նմին հաշուի զզօրավար գաղթականութեանն զռոմոն. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Վրանաբնակիչ

Voir tout