adj.

inflamed;
kindled, burnt;
— առնեմ, cf. Բոցակիզեմ.

adj.

Որպէս Բոցակիզօղ. կիզանօղ որպէս զբոց. տապագին. տօթագին.

Բոցակէզ հրդեհ, կամ տոչորումն. (Յհ. կթ.։ Գանձ.։)

Ընկեցան ի բոցակէզ աշխարհն արեւելից. (Եղիշ. ՟Ը։)

Տապ բոցակէզ. (Ճ. ՟Գ.։)

Կամ Բոցով կիզեալ. կիզմամբ բոցոյ եղեալ.

Բոցակէզ պատարագաւ քեզ խաչակցեցաւ. (Շար.։)

ԲՈՑԱԿԷԶ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. cf. ԲՈՑԱԿԻԶԵԼ, ԻԼ.

Զմօրուսն բոցակէզ առնէին ի ջերմութենէ ջերմ արտասուացն. (Վրք. հց. ՟Դ։)

Հեղեղօք ողողէ, եւ հրդեհութեամբ ի սմանէ բոցակէզ առնէ. (Արիստ. աշխ.։)

Սոդովմայեցւոց գաւառն յառաջ քան զբոցակէզն լինել։ Յարեգականէ բոցակէզ եղեալ. (Փիլ. լին. եւ Փիլ. ել.։)