adj.

Բժշկիչ, բժիշկ. բուժական, առողջարար. ապրեցուցիչ, եւ այլն.

Առատապէս կանոնօք փարթամացուցանել զկարգեալ բուժիչսն։ Զբուժիչս ի բժշկութեան. (Պիտ.։)

Իբրեւ զբուժիչ ախտից հոգւոյ եւ մարմնոյ. (Յհ. իմ. ատ.։)

Բուժիչ ի մահուանէ. (Եզնիկ.։)

Ի յաղն բուժիչ տղեացն արկածից. (Նար. կ.։)

Սա է մեզ բուժիչ, եւ պատճառ կենդանութեան. (Շ. բարձր.։)

cf. ՊԱՇՏՕՆԵԱՅ.