to send abroad or from home.
to leave ones home or country, to emigrate;
to steal away, to escape, to flee;
to take refuge, to retire.
Վտարել. վարել ի տեղւոջէն.
Զաշխարհն վասպուրական գաղթէ յասորեստան. (Ասող. ՟Գ. 5։)
ԳԱՂԹԵՄ, եցի. չ. ԳԱՂԹԻՄ, եցայ. ձ. μετοικίζομαι, ἁναχωρέω demigro, transferor, fugio, discedo Գնալ վտարանդի իբրեւ հատուած. տարագնաց լինել ի հայրենի գաւառէն. փոխել զբնակութիւն այլուր. չուել. մեկնիլ. խոյս տալ. անկանիլ եւ պատսպարիլ. կէօչմէք, թէրքի տիյարէթմէք, սըղընմագ.
Ի փութալն իւրում ի գաղթել՝ անկաւ եւ կաղացաւ. (՟Բ. Թագ. ՟Դ. 4։)
Որդի պարթեւին, որ ի կողմանս յունաց գաղթեաց. (Ագաթ.։)
Ոգւոցս մերոց հանդերձեալ գաղթիլ առ արդարութիւն. (Փիլ. ել. ՟Ա. 12։)
Ի գաղթելն հայոց յարտաշրէ՝ գաղթին եւ նոքա. (Խոր. ՟Բ. 75։)
Գաղտնի նետիւք խոցոտէ զգաղթեալսն. (Մագ. ՟Լ՟Գ։)
Փողով ազդ առնել ի գաղթիլ. (Մխ. երեմ.։)
Յորժամ ինքեանք գաղթեցին. (Լմբ. իմ.։)
Գաղթեցաւ ի խորշս լերինն։ Յերեսաց նոցա գաղթէին մարդիկ յամրոցս. (Վրդն. պտմ.։)
Ոչ կարացեալ սպառսպուռ գաղթիլ յամրոցսն. (Յհ. կթ.։)
ԳԱՂԹԵԼ. ն.
Գաղթեն բնակիչս աշխարհին յամրոցս, եւ ի քաղաքս ամուրս յերեսաց իսրայէլի։ Ելանէ հրաման ի կայսերէն՝ գաղթել զբնակիչս աշխարհին ի քաղաքս ամուրս, եւ ամուր աշտարակս. (Ղեւոնդ.։)