adj.

that stretches it self, that lies on the ground.

adj.

ԳԵՏՆԱԽՇՏԵԱՅ ԳԵՏՆԱԽՇՏԻ. χαμαιεύνης, χαμαικοιτής, χαμαικοίτος humi cubans Որոյ խշտին է մերկ գետին, կամ անկողինն է որպէս զգազանաց հող մերկ.

Անկողինն աղքատաց գետնախշտեայ. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

Տեսի արս կուսակրօնս, խարազնազգեաց, գետնախշտիս, բոկագնաց. (Յհ. կթ.։)

ԳԵՏՆԱԽՇՏԻ ԼԻՆԵԼ. χαμαικοιτέω humi cubo, jaceo Ընկողմանիլ ի վերայ մերկ գետնոյ. (Եղիշ. ը։ Իգն.։ Ոսկ. յհ. իզ։ Ճ. Գ։)