hy    |   fr

Գերապատուութիւն, ութեան

s.

reverence.

s.

Առաւելութիւն պատուոյ. աստիճան գերազանցութեան.

Պարունակօղ գերապատուութեամբ ընդհանուր թագաւորութեանց. (Շ. թղթ.։)

Գօտիս (ունէին) ոսկեղէնս՝ վասն բնական կարողութեան եւ գերապատուութեան. (Լմբ. յայտն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գերապատուութիւն գերապատուութիւնք
accusatif գերապատուութիւն գերապատուութիւնս
génitif գերապատուութեան գերապատուութեանց
locatif գերապատուութեան գերապատուութիւնս
datif գերապատուութեան գերապատուութեանց
ablatif գերապատուութենէ գերապատուութեանց
instrumental գերապատուութեամբ գերապատուութեամբք