s.

existence;
substance;
creature.

s.

ὐπόστασις, ὔπαρξις existentia, subsistentia, substantia Գոյացութիւն. ենթակայութիւն. իսկութիւն. գոյութիւն.

Զի քո գոյաւորութիւնդ (յն. իբօ՛սդասիս) եցոյց առ քո որդիս զքաղցրութիւն. (Իմաստ. ՟Ժ՟Զ. 21։)

Գոյաւորութեամբ գերազանցեալ. (Պիտ.։)

Գոյաւորութիւն լուսոյ։ Զգայականաց գոյաւորութեանց. (Նար. ՟Ժ՟Ը. ՟Ի՟Բ։)

Ոչինչ աւելի ունել վայելչութիւն կամ գոյաւորութիւն քան զպայծառութիւն ծաղկին. (Սարգ. յկ. ՟Ժ։)

ԳՈՅԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. իբր Գոյք. ինչք. մեծութիւն. ունեւորութիւն, ունեցածը.

Պա՛րտ է ի գոյաւորութենէն (յն. ի գոյից) եւ այլոց տալ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 21։)

Յերկրաւոր գոյաւորութիւնս. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ե։)

Առէ՛ք ինձ պտուղ ըստ յօժարութեան սրտից, եւ գոյաւորութեան. (Վրդն. ել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գոյաւորութիւն գոյաւորութիւնք
accusatif գոյաւորութիւն գոյաւորութիւնս
génitif գոյաւորութեան գոյաւորութեանց
locatif գոյաւորութեան գոյաւորութիւնս
datif գոյաւորութեան գոյաւորութեանց
ablatif գոյաւորութենէ գոյաւորութեանց
instrumental գոյաւորութեամբ գոյաւորութեամբք