s.

judge;
pleader;
— լինել, to litigate, to pleade, to contest;
to be revenged.

adj.

Վրէժխնդիր իրաւանց. իրաւարար.

Առաքելոցն վերակացուն եւ դատախնդիրն պետրոս. (Շ. ՟բ. պետ. ՟Ի՟Բ։)

դատախնդիր լինել. Ի դատ մտանել. իրաւունս խնդրել. իրաւախոհ լինել.

Դատախնդիր լինել ընդ աստուծոյ։ Ընդ քեզ դատախնդիր լինել. (Լմբ. ամբակ.։)