adj.

judicial;
critical.

adj.

Սեպհական դատաստանի եւ դատաւորաց դատողաց.

Մտանելոց էր ի բանակն, այսինքն ուր դատողական կայանքն էր. (Ոսկ. գծ.։)

Դատողական աթոռ, խրատ, կարգ կամ հանդէս, ատեան, ասպարէս. (Ագաթ.։ Շար.։ Եղիշ. յես.։ Սահմ. ՟Ի՟Ա։ Հ=Յ. յունիս. ՟Ժ՟Թ.։)

Մերթ՝ Դատօղ, դատիչ.

Տէր դատողական. (Մովս. քերթ. կարգ.։)

Մարմինս հոգւոյս իմ ... դատողական. (Նար. ՟Ի՟Բ։)