cf. Դիցապաշտ.
Իբր Դիցապաշտ. կռապաշտ. պաշտօնասէր չաստուածոց. որ ըստ հելլենացւոց՝ աստուածապաշտ. θεοσεβής religiosus
Պարտ է նոցա դիւցապաշտս լինել. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Մոլորութիւն դիւաց խաբեաց զդիւցապաշտս հայոց. (Եզնիկ.։)
Իբր Կռապաշտական.
Ի ստամբակ գոռոզութենէ դիւցապաշտ ինքնակալութեան. (Նար. խչ.։)
Կամին դիւցապաշտ կախարդութեամբ զարհուրեցուցանել զիս իբրեւ զայլս. (Կաղանկտ.։)