s.

weeper, mourner.

adj. s.

ԵՂԵՐԱՄԱՅՐ որ եւ ԵՂԱՐԱՄԱՅՐ. որպէս թէ ողբացօղ մայր. այսինքն Կին ողբերգակ. լալական. լալկան.

Զեղերամայր կանայս ձայնակից ինքեանց կոչէին. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)

Որ թէ ամենայն բանակք անմահից եղերամայրս լինիցին, չեն բաւական իմ անբաւանդակելի կորստեանս. (Բենիկ.։)

Ո՛չ եթէ զեղերամայր առընթեր ածէր բանիւք պաճուճելովք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)

Իսկ Հին բռ.

Եղերամայր. ժողով լալեաց, կամ ձայնարկուաց կռուոյ»։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif եղերամայր եղերամարք
accusatif եղերամայր եղերամարս
génitif եղերամաւր եղերամարց
locatif եղերամաւր եղերամարս
datif եղերամաւր եղերամարց
ablatif եղերամաւրէ եղերամարց
instrumental եղերամարբ եղերամարբք