adj.

Արագալուր. երագ լսօղ. սուր լսելեօք, որ արտաքին, կամ որ ներքին.

Աչքն սրատես, ականջքն երագալուր. (Լմբ. սղ.։)

Թեթեւամիտ ազգն անհամեստիցն կանանց՝ երագալուր եւ դիւրահաւան. (Ճ. ՟Դ.։)

Զի մի՛ բազմաբանութեամբ զերագալուր ձեր միտս ձանձրացուցից. (Փարպ.։)