s.

music-master;
chief of musicians, leader of the band.

adj.

Պետ երաժշտաց. գլուխ երգչաց եւ նուագածուաց.

Գլուխ պարաւորացն, կամ երաժշտապետ երգոցն՝ մարգարէն դաւիթ. (Տօնակ.։)

Ըստ հոգենուագ երաժշտապետին դաւթայ. (Սհկ. կթ. արմաւ.։)

Յաղթեցան յայսմ երգոց երաժշտապետքն յունաց. (Ճ. ՟Ա.։)

Երկոտասան փոխելն (սաղմոսաց՝)երկոտասան երաժշտապետաց եկեղեցւոյ՝ առաքելոցն թիւ. (Ճ. ՟Թ.։ եւ Տօնակ.։)

Երաժշտականն գործի ի յերաժշտապետէ անտի ունի զհնչելն եւ զնուագելն. (Խոսրովիկ.։)