adj. s.

եւ մ. ԵՐԵՍՆԱՄԵԱՅ որ եւ ԵՐԵՍՆԱՄԵԱՆ ԵՐԵՍՆԱՄԵՆԻ ԵՐԵՍՆԱՄԻ. Երեսուն ամաց. իբր ռմկ. երեսուն տարու, կամ երեսուն տարուան, կամ տարին.

Զերեսնամեայ մկրտութիւնն ի բարիոք պէտս լուծին. (Լմբ. պտրգ.։)

Երեսնամեայ մկրտիլ. (Յհ. իմ. ատ.։)

Երեսնամենիւ (ա՛յլ ձ. երեսնեմենիւ) հազիւ երեւին զիւրեանց շրջանակն գալ (ոմանք ի մոլորակաց). (Փիլ. նխ. ՟ա.։)

Հերակղիտոս՝ ազգ կոչէ զնա (զերեսուն թիւն), ասելով, յերեսնամենի մարդոյ կարել պապ լինել. (Փիլ. լին.։)

Պապ կարէ լինել երեսնամենի. (Վրդն. ծն.։)

Երեսնամի էր յովսէփ ի ժամանակի՝ իբրեւ կաց առաջի փարաւոնի. նաեւ դաւիթ երեսնամի օծաւ. սոյնպէս եւ տէր մեր երեսնամի էր ի ժամանակի՝ իբրեւ մկրտեցաւ ի յորդանան գետ. (Եփր. ծն.։)

Քահանայս երեսնամիս. (Կանոն.։)

Պարտ է երեսնամին անթերի մնալ. (Շ. թղթ.։)

Այլ հաւատս յերեսնամին, ի չափ յառնեն նախաստեղծին. (Յիսուս որդի.։)