of admiration;
— նշան (՜), a note of (!).
ԶԱՐՄԱՑԱԿԱՆ ԶԱՐՄԱՑՈՂԱԿԱՆ. θαυμαστικός, ἑκστατικός mirificus, extaticus Զարմացուցիչ. զարմանալի. ուր կայ հիացումն կամ յափշտակութիւն.
Է՛ եւ ի խունկս ինչ կինամոն՝ զարմացական, որ զնըմանէ՝ են սքանչելի բանք ճառական. (Երզն. ոտ. երկն.։)
Մեծն Պօղոս ի յըմբռնման Աստուածայնոյն եղեալ, եւ զարմացողականին նորա զօրութեան հաղորդեալ։ Եւ ինքն ամենայնի պատճառն առ ի յամենեսեան լինելն զիջանէ ըստ զարմացողականին գերագոյ զօրութեանն՝ անփոփոխաբուն ի յինքենէ. (Դիոն. ածայ.։)