cf. Զեղանիմ;
— խնդութեամբ, to be filled with joy;
— ծովու, to be at the flood;
— իմիք ի յուշոյ, to slip one's memory, to forget;
— զոմամբ, to embrace, to clasp to one's bosom;
զեղաւ սիրտ նորա, his heart swelled with emotion, overflowed, outpoured itself.
եւ կր. ԶԵՂՈՒՄ կամ ԶԵՂԱՆԻՄ. καταχέω, διαχέω , ἑπιχέω, ὐπερχύω, ἑκχύω, ἑκχύομαι effundo, perfundo, -or;
effluo ἑπιβάλλω , ἑκτείνω superjicio, extendo եւ այլն. Հեղուլ յորդութեամբ եւ լիուլի. զեղուցանել. լնուլ. հոսել. սփռել. ծաւալել. դիզանել. կուտել. առատանալ. լիանալ. տարածիլ. լեփ լեցուն ընել՝ ըլլալ, դիզել, դիզուիլ, շատնալ, թափթփիլ.
Եթէ զեղցէ ի վերայ նորա, ոչ խլրտեսցէ. (Յոբ. ՟Խ՟Ա. 14։)
Զալիսն ի նաւն զեղոյր. (Մրկ. ՟Դ. 37։)
Զեղուին զնովաւ զամենայն ամբոխն. (Գծ. ՟Ի՟Ա. 27։)
Զեղեր զտուրս։ Եթէ զեղցես ի քոյոցդ ի մեզ, հարուստ ես. (Նար.։)
Բազմաց եզեղ զողորմութիւն. (Լմբ. սղ.։)
Լցցին կալք ցորենոյ, եւ զեղցին հնձանք գինւոյ եւ իւղոյ։ Զեղուն գուբք. (Յովէլ. ՟Բ. 24. ՟Գ. 13։)
Զեղցին քաղաքք բարութեամբ. (Զքր. ՟Ա. 17։)
Անասուն բազում էր ... որդւոցն Գադայ՝ զեղեալ յոյժ. (Թուոց. ՟Լ՟Բ. 1։)
Երկայնէր ճակատն՝ զեղոյր, որ զբարձամբք լերանցն, որ զձորովք եւ զխորովք եւ զդաշտիւք. (՟Ա. Մակ. ՟Զ. 40. յն. ձգեալ կամ ծաւալեալ լինէր։)
Լցեալ զեղաւ չափ մեղաց մերոց. (Լաստ. ՟Ա։)
Միշտ զեղուն բարիքն ի յուշոյս իմ տեսութենէ. այսինքն ի դուրս թափին։ Ի գլխոյ անտի ի մօրուսն զեղեալ։ Որ ի մեզ զեղեալ յառաւելութենէ։ Խնդութեամբ զեղեալ եպիսկոպոսն. (Նար.։)
Նախ յանչափութիւն զեղանիլ անիրաւութեանն, զսպեաց. (Բրս. չար.։)
Ի զեղուլ չափոյն մեղաց. (Եփր. ծն.։)
Զգիրկսն տարածեաց, զմանկամբն զեղաւ, եւ համբուրիւ յինքն ժողովեաց. (Լծ. կոչ.։)
Ո՞վ տայր ինձ այժմ զմարմնովն Պօղոսի եւ Պետրոսի զեղուլ (յն. պարազեղանիլ), եւ բեւեռել ընդ գերեզմանս նոցա. (Ոսկ. հռ.։)