adj.

that deprives;
oppressive.

adj.

ἁδικήσας Որ զրկէ. զրկօղ.

Ոչ եւս ապաստան լիցին ի զրկիչսն իւրեանց. (Ես. ՟Ժ. 20։)

Սպան Մովսէս զզրկիչ եգիպտացին. (Նախ. ել.։)

Աղօթս ի վերայ զրկչին առնիցեմ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 25։)

Հեզ առ զրկիչսն լինելով. (Խոսր.։)

Որ զրկի յումեքէ, անմխիթար է. ապա եթէ ինքն զզրկիչն զրկէ կամ հարկանէ, մխիթարեցաւ. (Լմբ. սղ.։)