s.

cf. Զրկանք.

s.

ԶՐԿՈՂՈՒԹԻՒՆ (ԶՐԿՈՒՄՆ). Զրկելն. զրկանք. անիրաւութիւն. եւս եւ Զրկիլն.

Յափշտակութեամբ եւ զրկողութեամբ. (Սկեւռ. աղ.։)

Ճառդ զզրկողութենէ յայտ առնէ. (Վրդն. ծն.։)

Ի սիրելեաց զրկութիւն. (Բրս. յուդիտ.։)

Զրկութիւնս եւ բռնութիւնս. (Փիլ. ել.։)

Անիրաւութիւնս, զրկութիւնս, գողութիւնս։ Զանազան զրկութեամբք վարին ի վաճառականութիւնս. (Պիտ.։)

Համբերել զրկութեանց. (Խոսր.։)

Տուգանք մեծամեծք, եւ զրկութիւնք անհնարինք. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ե։)

Ուստի յափշտակութիւն, զրկումն. (Շ. ամ. չար.։)

Կոչեաց զանուն ջրհորոյն զրկումն, քանզի զրկէին զնա. (Ծն. ՟Ի՟Զ. 20։)

Խանդացեալ ընդ իրս կաթողիկոսին՝ զնա գոլ պատճառք իւրում զրկութեանն. այսինքն զրկեալ մնալոյ ի թագաւորութենէն. (Յհ. կթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զրկումն զրկմունք
accusatif զրկումն զրկմունս
génitif զրկման զրկմանց
locatif զրկման զրկմունս
datif զրկման զրկմանց
ablatif զրկմանէ զրկմանց
instrumental զրկմամբ զրկմամբք